W siedzibie hufca 13-3 w Kielcach zrealizowane zostały kolejne zajęcia prowadzone przez wychowawcę – Jolantę Gajos dotyczące : Teatroterapii – budowa spektaklu teatralnego a dokładniej teatru cieni – bajki pt. ,,Czerwony Kapturek’’. Młodzież biorąca udział w tworzeniu spektaklu dobrze się przy ty bawiła. Teatr jest medium, w którym dokonuje się synteza sztuk i dlatego działanie terapeutyczne może być spotęgowane przez nałożenie się różnych form aktywności artystycznej.
Specyfiką teatru jest możliwość prawdziwego przeżywania emocji w świecie stworzonej fikcji scenicznej (może być odbiciem autentycznych doświadczeń). W wyniku procesu twórczego następuje odreagowanie nagromadzonych emocji, zostaje uaktywniona sfera komunikacji, zwiększa się poziom samowiedzy i akceptacji, rozwija się poczucie przynależności do określonej grupy i idące za tym postawy społeczne – nauka współdziałania z innymi ludźmi, wrażliwość na innych, dzielenie się pomysłami i problemami, stopniowe zanikanie nieśmiałości. Teatroterapia jest formą komunikacji, wspiera proces kształtowania osobowości, przełamuje bariery. W celu uporządkowania działań teatralnych w swojej realizacji może przybierać różne formy: pantomimy, teatru ruchu, teatru tańca, teatru dramatycznego czy teatru lalkowego. Podczas realizacji przedstawień uczestnicy pracują w oparciu o gotowy scenariusz lub improwizacje i dramatyzację. Podczas spotkań warsztatowych wykorzystywane są ćwiczenia w zakresie: – odkrywania własnego ciała – ilustracji ruchowej opowiadania – odkrywania przestrzeni – animacji przedmiotu – emisji głosu – pantomimy – umiejętności wyrażania emocji – odczuwania i odtwarzania postaci. Proces terapeutyczny rozpoczynamy od rozgrzewki, poznania siebie przez zabawę oraz wspólne działanie i eksperymentowanie z przedmiotem i wyobraźnią i dopiero potem następuje budowa struktury teatralnej. Bardzo często wystawienie spektaklu jest dopełnieniem procesu terapeutycznego. Często działania teatralne przyjmują formę jasełek, misteriów wielkanocnych, bajek dla dzieci, inscenizacji okolicznościowych oraz tradycyjnego repertuaru dramatycznego, w którym podstawowym środkiem aktorskim jest słowo. Pracując nad stworzeniem spektaklu oraz scenografii do niego, zabawa ze światłem i cieniem stwarza dobre relacje w grupie teatralnej. Spektakl zostanie zaprezentowany w planie żywym i lalkowym dla przedszkolaków kieleckich placówek przedszkolnych, co stanowi dużą motywację i satysfakcję z pracy nad nim dla uczestników zajęć.
Fot. Uczestnicy programu Teatroterapii podczas próby do przedstawienia.
Tekst i zdjęcia – Jolanta Gajos
